Embedded Files
(do CICLO ASIÁTICO)
que fermoso pensar que os deuses abondan
así, a escada na folla esquerda non é máis que un fragmento da
ascensión ao monte Hua Shan, unha das cinco montañas
sagradas chinesas. un camiño de táboas no extenso ceo,
traducen os guías,
o sendeiro dos soldados
en suma, dez mil chanzos tallados na roca granítica, e sobre eles,
visitante e monxes nunha grilanda infinita
seres que ascenden buscando
a visión ou a inmortalidade
talvez unha opresión no peito, e chás:
no cumio non hai máis ca un templo convertido e salón de té
e un arbusto
cor prata
que a fatiga confunde cunha silva crepitante,
coma o peito,
como as carpas
ata que o peso das ofrendas volve coral as ramas
ATLAS, poemario editado
UKAI, DA PESCA CON CORVOS MARIÑOS
o lago Erhai--literalmente, "mar da orella", pola feitura--, queda
fóra do noso alcance.
tamén o río Nagara, na prefectura de Gifu.
pero con estes depósitos de auga doce compartimos os corvos
mariños.
alí, ukai: un método de pesca.
movemento primeiro
unha barca de bambú esvara mansa sobre a auga estancada.
faino moi lentamente
porque asistimos ao espectáculo por medio de fotografías alleas
--imaxes de profesionais e curiosos,
imaxes de turistas que bourean detrás das balsas bebendo sake--
se accedésemos aos gravados do período Edo, veríamos
lanternas
penduradas das barcas.
os artistas recréanse no lume
de modo que os fachos parecen, finalmente, cabeleiras viquingas
suspendidas sobre a auga.
acéndense para atraer aos peixes,
para que baile por última vez o alimento imperial.
movemento segundo
por veces, na partida, o pescador coloca sobre os ombreiros unha
una cana de bambú
--é San Miguel coa balanza--
en cada extremo da vara, un corvo mariño disposto ao traballo.
se acaso abanean, o movimento é imperceptíbel. burlan todo o
o que criamos saber sobre o equilibrio. eríxense en
representación da xustiza.
movemento terceiro
para que as aves non traguen as pezas grandes,
estréitanlles o pescozo cun lazo de cánabo.
movemento cuarto
o pescador rodea o peteiro da ave con ambas as mans
e extrae o alimento
--unha carpa, un peixe gato dourado--
do inicio da súa gorxa.
é necesaria firmeza e certa forza nas mans para o xesto:
ao cabo, subtraer sempre implica violencia
e supoño
que se o fío de prata do Eclesiastés que une a alma ao corpo non
lles estivese vedado aos animais miúdos, rompería
--plin!-- antes de caer na cesta do pescado.
a ave déixase facer
e a escena recórdanos un verso de Alfred Tannyson
--all things are taken from us--
movemento quinto
o verán imparte unha lección sobre a morte.
non erramos ao sobrepoñer a imaxe do pescador escuálido e a de San Miguel:
ambos administran os tempos, a virtude.
teñen sitio no xuízo final e domean o lume,
poderían mesmo adiviñar a fortuna,
dicir: aquí está a súa carta, señora, aquí as súas troitas (perlas son
o que antes foron os seus ollos, mire!)
detidos nas ribeiras, calquera pode distinguir o momento do
regreso
pola pose monumental das aves sobre as balsas:
os corvos mariños estarrícanse para secar
e a súa envergadura de ás contribúe á edificación da noite.
na penumbra, a man teselada dun pantocrátor alcanza o pescozo
da ave,
xa liberado do anel,
e acaríñao
movemento último
na escena non queda crueza só auga
auga
e cestos cheos
unha superposición de escamas
as formas extrañas do amor e a vasalaxe
San Miguel, axustando a venda nos ollos da xustíza,
unha ave que come até saciarse.
Page updated
Report abuse